1.
(-tz-SP(sin trad.), Añ, H). Hablar."Tratar, confiriendo, (c.) tratatu, zerbaiten ganean [...] itztu (G)"Añ.
Tanto Pouvreau como Harriet citan el ej. de Etcheberri de Ziburu (Man), aunque Harriet lo cita incorrectamente como trans. Beharriak eztu aditzen, ezta hitzten ahoa. EZMan I 46.
Ahoan [gurutze egitea], berriz, begira / azan gaizki hitztetik. EZEliç 88.
sense-2
2.
(G ap. A). "Apalabrar, convenir de palabra dos o más en alguna cosa"A.
Baldin iñork engañatuko balu neskatx bat ezkontzaz iztu gabea. UrEx 22, 16 (Dv hitzemana, Ol itz artuta, Ker itza emonda).