(
Lar;
hortz- Urt II 19,
H (+ ortz-)),
ortzedun.
Dentudo, (lo) que tiene dientes, púas.
"Ambidens, bi aldetan hortzak dituen ardia, ardi bi alde hortz dunetakoa
"
Urt II 19.
"Dentudo, orzduna
"
Lar.
"Denté, qui a des dents. Ébréché"
H.
Bi tresnok zerra ta ortzedunak izaten dira.
Urkia EEs
1930, 46.
azpiadiera-1.1
Amontar guziak ezpataz josi eta burnizko narra orzdun-pean txeatuak izan ziran, garia larrañean trallatu edo irabiurtzen dan gisan.Lard 193.