1.
(BN, S ap. A
; H; ph-VocBN),
ponpatu (Dv→A). Botar; hacer botar."
Pilota ongi punpatzen duena, paume qui bondit bien"H.
"Botar, dar bote, saltar, se dice de la pelota"A.
Pilota punpatuz, badoa gure gizona oldarrean lauzarat. JEBur 26.
azpiadiera-1.1
Rebotar; hacer rebotar."
Ponpatu, bondir, ou plutôt rebondir, car on ne le dit que des choses"Dv.
"
Ur iauziak deitzen dira ur batzu goratik amilduak, eta han hemen punpatuz, hagun handirekin behera heldu direnak, [...] et rebondissant par intervalles [...]"H.
Behin ilhun iduri, harrokaz harroka / ezker-eskuin punpatuz, erreketan yoka, / [harrabotsak] harmada seinalatzen hurbil behar dena. HbEsk 59.
Hemen punpa, han punta, debruetan barna abiatu zen... kuia. ZerbIpuinak 287.
Uztar bakotxean [zaldiak] pilota bat bezala goititzen zuelarik zakur mokordoa; bainan hunek ez uzten. Gehiago tinkatzen baizik ez, izaitekotz, iduri lurrean punpatzearekin indar berriak hartzen zaizkotela matrailek. JEBur 20.
3.Bombear. Are hobeki, behereko jusetik laurden bat punpatuz eta jus hura azalaren gainerat ixuriz. Punpatze hori egiten da erakitu baino lehen.GatxitegiLaborantza 131.