1.
(L ap. A
; Lar, Hb),
burutzut (Foix). Altanero, altivo."Carrancudo, tieso, espetado, buruzuta
"Lar.
"Hombre de tesón, altivo"A.
"Altier"Foix.
"Berez ez da iñarrosia" [erraten da], adierazteko bat ez dela arroa edo buruzuta, baizik eta autsia edo moldegabea ibiltzeko. FIr 160.
Berau baita buruzuta. AtutxaMugarra(ap. DRA).
azpiadiera-1.1
burutxut (AN-gip)
(Uso pred.). (Estar, etc.) erguido, con la cabeza alta (sdos. prop. y fig.). "En pino" Garbiz Lezo 204. v. BURUZUTIK. Zoritxarretan buruzut irautea ez da ongi. ZaitSof 123.
Buruzut indarrak bilduz, egin du oiu aundi. "Con la cabeza erguida"
.OrPoem 549.
Etxe-sukaldea neguan maite dut, / biotzeko kezkak jasango buruzut: / surtara iaurti egurra, / alde bioa beldurra. ZaitBGold 56.
Ereintza argien artean ere bas-olo eta zorigaiztoko loloa ieikitzen dira buru-zut. IbiñVirgil 72.
Ba omen dugu euskaldunok lurbiran harro eta buruzut ibiltzeko nahikoa arrazoi. MEIG IV 125.
sense-2
2."
Burutxut (R), espigas de trigo que nacen sin grano"A.
azpisarrera-1
BURUZUTIK.
Con la cabeza erguida, orgullosamente. Bein Alejandro Erregek [...] zer nai zuen galdetu zionean, Diogenesek "eguzkitik ken zaizkidala" buruzutik erantzun zion. AArdi 73s.
Orduan [euskara] etzen, orai bezala, aalke eta arrastaka ibiliko, baizik buruzutik, arro-arro eta aberasturik. FIrEEs 1928, 3.
Zenbait, buruz apal, ta zenbait buru-zuti, / onen galduz gutxi du arek irabazi. OrEus 35.