otalora (V-ger-gip; Lar, Añ, H), otelore (-th- H). Ref.: A, Iz ArOñ , Etxba Eib y Holmer ApuntV (otalora).
"Otaloa quiere decir flor de árgoma (Francisco de Mendieta, s. XVI)" ApV 415. "(Flor de la) árgoma" Lar y Añ. Sg. Iztueta (C 46, en una lista de plantas), que interpreta mal una conjetura de Larramendi, "othona". Aukera izan arren larrian / ote-loria eta untza. MendaroTx 114. Otalorea, bakanka, / goiztxo karraxika. Ldi BB 106. Ote-lore bat triskatu eta / samindu dot larra. Laux AB 65. Otalorea bakanka udaberriari deika. TAg Y 1933, 24. Iriñik etxakonau, baiña esnia bagiñaukon, otalora-azpitik sartagiña ekarri eta aia egingo giñuken. And AUzta 41. Otaloreak negu illean / nolatan zaitzen duan / elurtea ikusteko. NEtx LBB 263. Goizegi garraxika hasi zaion otalore ezinegona. MIH 175.