(PMuj). Coronar.v. koroatu. Artzen du arkaitz-irrikitutik iru aldaska, bere burua buruntzatzen du aiekin, eta urrena nexka-mutillena. OrMi 72s.
Yainkosa aizunak, bekokia gora, sudurra zabal, kedats-laiño tartean arraianez buruntzaturik, aundi-ustez arrotzen zela ematen zun. Ib. 133.
Yesus arantzez buruntzatua. IrYKBiz 492.
Zorioneko dator, ezperen eluke burua ereñotz loretsuz buruntzaturik ekarriko. ZaitSof 59.
Aita zanaren illobia ixuriketaz ta burutikako ille-motots ebaki-berriz buruntzatuta gero. Ib. 14.
Ni errukiz ta urrikaltasunez buruntzatu nazazun. OrAitork 291.
Epirok berriz lasterketan buruntzatu beorrak bialtzen dizkigutela ez al duzu ikusi?IbiñVirgil 70.