1.
(Lcc(-adu), Lar, Añ). Desamparar. Tr. Documentado en textos meridionales desde mediados del s. XVIII.
Ama nereak uzten ta desanparatzen banau. CbEg II 116.
Bakar pobre desanparatua ikusi zan. CbEg III 378.
Arren ez nagizu desanparau neure eriotzako orduan. Oe 21.
O Jauna, [...] eznazála desanpára. LEOng 59v.
Ez nagizu desanparau neure eriyotzako orduan. CatLlo 97.
(CatBus 58 desanparadu)Zuk desanparauta itxi dozula. UrMarIl 1.
Zerengatik desanparatu nuzu?SamperMt 27, 46 (Hual desanparatu; TB utzi, SalabBN, Echn abandonatu).
Aur txiki eta zere aitak utzi eta desanparatu bat. ArrGB 110.
Bekatari bat Yainkoaz desanparatia.
LuzSerm
276.
Jausiten da lurrera eta emon bertantxe / azkenengo arnasa desanparaduta. ABAmaE 390.
Ea, bada, munduan / desanparatuak / ongi adi itzazute / nere trabajuak. Balad 222.
Asarre nere gisa dago nere ama, / desamparatu naian dezulako tema.MendaroTx 222.
Desanparatzen baldin badegu / ez degu noski biotzik.Olea 149.
Munduko bere jarraitzaleak / ezin desanparatuta [Jesusek]. Ayesta 106.
sense-2
2.Dejar, abandonar. Orra bertso berriyak / daukagun bizitzan, / lengo jeniyo txarrak / desanpara ditzan. Xe 255.
Desanparatu okerrerako / datozen pensamentubak. Ud 142.
Aizazu, dama gaztia, / ez nuan uste modu orretan / desanparatzen astia, / zurekin nere oraindañoko / itzak onela eztia. PE 37.
Desanparatu nai dituzute / Jesukristoren legiak; / zuek desio dituzutenak / ez dira askoz obiak. TxB II 120.