1.
(V-gip; kh-SP(sin trad.)),
keetu (V-m-gip, G-to),
keitu (AN-larr),
keatu (V-arr-oroz-m),
kiatuRef.:
A(keetatu);
IzArOñ(keetu);
EtxbaEib;
AspLeiz2(keitu);
ElexpBerg(keetu)
. Ahumar; llenar de humo."Curar quesos, frutas, ahumarlos"A.
"
Txarrikixak ketu biarra izaten dau obeto irauntzeko
"EtxbaEib.
En Micoleta (5r) se lee "ahumar, quetic", tal vez errata por quetu. v. keztatu. Kristo baizen gauza andia usai zatar ta mingain kiatuaren gañera eramatea. MgCC 229.
--Zer da katuba? --Katigatuten dakijana bere atzaparrakaz, edo bai keatuba. MgPAb 175.
Mendi guzia zegoan keatua, jetxi zalako Jangoikoa suarekin. Mg(
inBOEg 2414
).
Su andi bat eginaz bizitoki guztia ketu. AEzale 1897, 25a.
Erleak ketuaz uxatzeko auspoa. (V-gip). UrkiaEEs 1930, 46.
Gaztak ketzen jarri. EtxdeJJ 10.
v. tbn.
BOEg 2409 (s. XVIII).
4.(kh- H), keitu. Convertirse en humo; (fig.) evaporarse, desvanecerse. "Se convertir en fumée. Zure hitz eman guziak khetu dira" H. Garr uts orrekin / obena ketu. (1899). AG 2408.