1.
(gral.)
Ref.:
A;
Lh
. (Onomat. de la risa)."
Kar-kar, onom. Irriz kar kar egotea, rire aux éclats"H.
"
Basarritarra zegoanean diruak kontatzen zar-zar-zar, eskribau zarra farrez itotzen zegoan kar-kar-kar (FSeg)"A.
"
Khar-khar-khar ari ziren, ils riaient aux éclats"Lh.
Cf. 1 karkara. Kar-kar-kar abadea, itxirik barreka. ABOlerk 544.
Irriz kar-kar-kar zagotzila, ikhusiz nere tribulazioneak!ElzbPAd 40 (v. tbn. 28 y 63).
Txili iaustera ioan, bestea kar kar kar abia iakonean. ABeinB 92.
Karkar barre egingo dau gizeri guztiak. EchtaJos 225 (v. tbn. 131 y 297).
Da onek, karkar, barre asko egitten eban. Ib. 195.
Eta parrea itsaskorra baita, gainerako guztiak karkarkar ari ginan. AArdi 132.
Guri muskarren gisa desaireka kar-kar. MendaroTx 419.
Kar, kar, kar! --egin eban barre osagilliak. Otx 164 (v. tbn. 15).
sense-2
2.(Onomat. del croar, del cacareo). Kar kar, kar kar, dira ugaraxoak asi. ABAmaE 393.
Aizea geldi orritzan / igelak kar-kar zingeran. Aurre-ApraizEG 1952 (7-8), 6.
[Oiloak] arrapatuta zeuzkenean kar kar kar kar kar kakiii! ezkerretik batzu, eskumatik besteak [...] egiten zioten ihes. OskKurl 50.
sense-3
3.(Onomat. del temblor). Baina langilen bihotzean bizi da arrangura. Kar-kar ari da beldurra. SoEgHerr 1-8-1963, 1.