1.
(Dv),
igortzale,
igorzale (VocBN→A),
egortzaile (H). (El) que envía, remitente, emisor. Sinhetsi zuen errexki dirua bietan egortzailleak egorriren zioela. Lg II 360.
Eskerrak diozkategu laguntza hoikien igortzaileeri. Prop 1894, 144.
--Ez dautzuet nik ebatsiko zuen eliza. --Ba ordean zure igortzalek. HUZez 127.
Ez dira ez harat joaiten direnak aberasten... bainan, harat gazte horien igortzale trafikantak!LarzIru 144.
azpiadiera-1.1
(Como segundo miembro de compuestos). Aintzinean, debru batzu bezala, flammenverfer direlako su igortzaile lotsagarriak beren mitriolatzeko tresnak bizkarrean. ZerbGerlan 87.
sense-2
2.
(Dv),
igortzale (BN-mix, S ap. A),
egortzaile (H). "Dissipateur, dépensier"H(s.v. egorlea).
"Pródigo. Aita biltzale, seme igortzale
"A.
Batzu xuhurrak eta begirazaile onak, berze batzu egorzaile, gormant, jokolari. EskLAlm 1849, 15.
sense-3
3.igortzale. Emisora. Frantzian radio igortzale postak gobernuaren eskupean daude. Herr 3-12-1959, 1.