(Añ),
otoitz-leku (-th- T-L). Lugar de oración; oratorio."Oratorio, para hacer oración"Añ.
"Oratoire, chapelle"T-L.
Desertua, / arren, den egin dezazu / ene othoiz lekhua. ArgDevB 49.
Itzik esan gabe, otoitz-lekura joan zan. Lard 148.
Elgarrekilako othoitz-lekutzat zaukaten barneño hau. JEBer 62.
Behin batean, othoitz-lekura gindoazela, neskame bat atera zitzaigun bidera. IBkAct 16, 16 (IBe otoizleku
). Erdiarotik heldu zaigun beila xaharra, Jondoni Jakobe edo Jakueren Galizia hartako otoitz-lekurat. LarreArtzainE 322.
v. tbn. Gerrika 249.