1.
(-ph- AN, L, BN ap. A; Dv(-ph-)),
apainkailu. "Objet d'ornementation"Dv.
"
Aphaingaillu, adorno"A.
v. apaindura. [Xoriek] kantua ez dute baitezpadakoa, bainan bai luma, hain ederra, non ardura gelditzen bainintzan heien aphaingailuaren miresteko. Prop 1883, 17.
Dendaz denda asi naiz billatzen. Gutxi zitzaizkidan apainkallu ta eskeingarri guziak. TxillLet 58.
Zaldi-gaiñ dabiltz gazteak, neska ta mutil, txeraketan, krabelin eta askotariko apaingailluz ñabar bertxinduak. OnaindSTeresa 92.