1.
(G-to ap. A). "Bizkaitarrez: maiztu ta marroiztu; gipuzkarrez larrakitu, erderaz ajar
"AEzale 1898, 45a.
"Irse el pelo de la ropa o de la piel de un animal"A.
Argala ta larrakitua zegoan, ille banaka batzuek txuritu zitzaizkon. AgG 129.
azpiadiera-1.1
"(G-to), enrarecerse un árbol, despojándose de ramillas"A.
sense-2
2.Estar desierto, despojado. Lenian, [...] ludija, baña, utsa ta larrakittuba zan. ZA Euzk 1929, 7. Oztodei (nebulosa) a, barriz, illun-illuna ta larrakittua (enrarecido) eguan, eta ezeban igimenik, igitzeko indarrik. Id. Ib. 28.
sense-3
3.Pillar, saquear. Larrakitzera yoanak ere izututa zeuden. Ol1 Sam 14, 15 (Dv harrapaketara, BiblE erasotzaileak
).