1.
(H(+ -kh-)),
malkortu (LarSup, Izt, H(+ -kh-), A(que cita a Mb)). Precipitarse, despeñarse."Derrumbar"Izt.
[Amiltegitik] malkortu ta betiko galdu nai ezpadu. MbIArg I 116.
Atsegin-gaistoen menditik malkortzen den gazte txarra. MbOtGai I 35.
Andik bera malkortu nai zuten Yesus bere erritarrak. IrYKBiz 80n.