1.
(-th-H),
zontoitu (H),
zontaitu (H),
suntoitu (-th- H). "Étançonner, étayer"H, que relaciona con esta palabra sunthoitu que aparece en He Phil 256: Horra nola pinpiriña [...] gelditzen ez den bezala haren [argiaren] inguru hegaldaka ibiltzetik, han erre daiteken artean, orobat haiñitz presuna gazte ere [...] haiñitz itzul-inguru kuriosen ondoan, goaten diren azkenekotzat hetan [plazeretan] erretzera eta suntoitzera ("ruiner et perdre"); en realidad parece tratarse de errata por suntsitzera. .
sense-2
2."Au fig., devenir insensible, s'endurcir"H.
"
Sunthoitzea, [...] devenir lourd, lent en ses mouvements, ne se mouvoir pas plus qu'une souche"Ib.