(
-nziadu Lcc),
pronuntzatu,
pronontziatu,
pronontzatu.
Pronunciar.
v. ahoskatu.
Baldin adi daitekeen hitza mihiaz pronunzia ezpadezazue.
Lç 1 Cor 14, 9 (He ez bazarete klarki explikatzen
).
Heuskarazko hitzak nola skribatzen hala letra guziekin latinén anzora pronunziatzen ere dirade.
Lç Adv * 7v.
Ondo pronunziadurik, sinisturik eta eginik esaten dogula.
Bet 4.
Hark bere ahoaz erraiten eta pronunziatzen dutian hitz sakramentalak.
Tt Onsa 22.
Lehenbizirik hasten direla erraiten A, A, A, zeina bertze letren laguntzarik gabe hain eztiki pronunziatzen eta deklaratzen baita.
ES 131.
Itzez esaten edo aoz pronunziatzen dana garbiro eskribituaz.
Cb EBO 20.
Ükhenen düie soeiña aitzinetik ikhustez zer khantatü behar dien, eta onsa klarki prononzatzez.
Mercy 41.
Pronontziatuko duzu beraz C bethi gogorki.
MarIl VI.
Itz anixtan nea pronunziatadigu sudurrez letra isari bage.
Mdg 128.
Prononzia chepeurd
.
Larz Iru 74.
azpiadiera-1.1
Pronunciar (una sentencia).
Pronunziatzen den sentenzia bat.
Lç ABC I 7r.
Eman zen arresta, prononziatu sentenzia.
Tt Onsa 132.
Zelüko botz batek prononzatü eta erran beitzütin hitz hoiek: [...].
UskLi 215s.
Judeako presidentiak pronunziatu zien sent<enzi>a injusto bat.
(s. XIX).
BOEr
149.
Azkenekoz Pilatüsek pronünzatu zizün hileraziteko arresta.
UskLiB 39.