1.
(Lar, Añ(AN), Dv, A),
bekaldatu"Comparar" Lar y Añ. Azkue cita la 3.ª ed. de Inchauspe del libro de Axular. v. bekaldu. Behozue erneki zuen arimaren izandurari, haren moldu[r]ei, haren sentimenduei, egia handi heiekin heien bekaldetzekotzat."Comparer"
.Birjin 133.
Bekalde itzatzu, eta komunzta elkharrekin, etsaitasunean eta mendekatzeko desiran ibili zaren denbora, eta etsaitasunik gabe, bakean egon zarena, edo zaudena. AxIp 142 (en la ed. original 320 (V 212): konparaitzatzu eta komunzta elkharrekin
).
Bein, izarrok zugatz-tartetik / ikusi nituan. Basa-lilia, / agur! Nere kantaz bekaldeturik, / minkaitz zaidak orko eztia. ZaitGold 171.
Ori ederki dakit: onen igarkizunak entzun eta Poibak burutu dizkidan aspaldiko iragarketak bekaldatuz. ZaitSof 118.
Iakintzaleen liburu aunitz irakurria bainintzan, eta oroimenean neduzkan, aiek ziñotenarekin Manes-tarren ipui-andana bekaldetzen nuan, eta aiena baiesgarriago ziduridan, izadia ezaguarazten baitute. "Comparabam"
.OrAitork 103.