(Dv, H(s.v. asetzea cita el ej. de EZ)),
asezale. (El) que (se) sacia, satisface."Celui qui donne à rassasier. Aita dohakabea, alfer asetzaile eraman du bizia, eta zahartzearen gainera berak gosea ikhusten du, malheureux père, il a passé la vie à rassasier des paresseux, et, sur ses vieux ans, il est lui-même en butte à la faim"Dv.
"
Goseen asetzailea, qui donne à manger tout leur appétit, à ceux qui ont faim"H.
Esker darotzut, Iongoiko, gosen asetzaillea, / Zeren eman darotazun hain hazkuntza noblea. EZMan II 78.
Emaxurtzen habea. / Belatxen asetzaillea. / Abreen beztitzaillea. Ib. 191.
Berze alde gizonek bere asetzailleak eta bere sendatzailleak maite dituzte. Harb 211.
Khantin phorrü jaliak aldiz Mendibilen, / Naboz asezaliak, hurak Larrabilen. Gazte 1958 (4), 3.