(L, BN, S ap. Lh
, S-no ap. Lrq
; Urt IV 50, Lar, Añ, VocBN, Gèze, Dv, H),
desobedezitu (-iduLcc). Desobedecer. Tr. Es bipersonal trans. en los autores antiguos; por lo menos desde fines del s. XIX se usa, en cambio, como tripersonal.
Trufatu superiorez; desobeditu gauza handian. Hm 195.
Egundaiño ez zaitut desobeditu manatu izan darotazun gauzetan. HeLc 15, 29 (Lç, TB hire/zure manurik iragan, Oteiza aginduriari faltatu, HeH nahirik hautsi, Dv manatu gauzarik bazterrerat utzi, Brunet agindurik iragandu, Ol, Or, Ker agindurik au(t)si, Leon bethi zure erranetik, IBk esanik egin gabe utzi, IBe esan bat hutsegin).
Zeren desobeditzen baita Jinkua eta Eliza. CatLan 129.
Burasoak desobeditzen edo gogo gaixtoz eta errenkurak eginez baizen obeditzen ez dituztenek. Brtc 59.
Desobeditu gauza onetan, edo aztu bozuz [gurasoak] zarzaro edo premiña denporan. AñEL1 132 (
EL2 139 euren esanak egin gura ezik ibili
).
Zer dá desobeditzea? Jangoiko óna ofendítu eta geurok galdurik geldítu!LEOng 49r.
Desobeditu dezu, eta orrelako pekatuari kastigu gogorra dagokio. BvAsL 206.
Desobeditzea ezezik, Espiritu Santuaren kontra altxatzea ere da. ArrMay 104.
Kreaturak kreatzaileari desobeditu dio. Lap 128 (V 59).
Bekhatua da Jainkoaren Legeari desobeditzea. CatJauf 40.
Gure lehen burhasoak, Adam eta Eba, Jainkoari desobeditu zuten. ZerbIxtS 114.
Sokratek ez zuena hiltzea onhartzen, Athenaiko lege zaharreri desobeditu ez nahiz?Lf( inZaitPlat XVIII
).