biatiku (Añ). Viático.v. elizako. Jaunaren grazian hiltzen direnen Biatikoa, urrikal gakizkitzu. Gç 126.
Othoitzten zaitugu heriotzeko orenean Biatiko huntzaz preparatzeaz eta konfortatzeaz. Ib. 127.
Gauherdiz geroz jan edo edan gabea, baldin Sakramentu hau Biatiko bezala errezibitzen ez bada. CatLav 246.
(V 125)Eta zeru biderako Biatiko Santu edo bere Jabea bidezko janaritzat artu zuen. CbEg II 178.
Biatiko Sagradua, esan dan bezela, eraman zioten. CbEg III 233.
Ongi etorri, gure Bideko Biatikoa. Ib. 234.
Bere Jesus amorosoa Biatikotzat edo zeruko biderako artu nai zuen. CbJust 97.
Sakramentu hau, bizitza onetatik besterako abian daudenai ematen zaienean, deitzen da Biatikoa, edo biderakoa, zeren dan Animak Zerurako bere bide luze andian behar duan jatekoa. Ub 204s.
Anziñako denboran toki batzuetan artu oi zuen eriak oleazioa, Biatikoa baño len. AA I 539.
Prisako konpesinoia, prisako biatikua, prisako testamentutzia, prisako Oleazinioia. fBIc III 268.
Dei egiten jaka orduban artuten danian bide-ornija, biderako jatekua, edo biatikua. Astar II 230.
Gaiherdiz geroz jan ez edan gabe, nun ezten eritarzünian biatiko bezala komüniatzen. CatS 78.
Lotsatua beraz eta trixtatua, ez mundutik joiateaz, bainan zeren agertu behar zuen Jainkoaren aintzinean Biatiko Saindua gabe. JnnSBi 95.
Erran zuen meza sei orenetan, eta eman zakon, Erregeri, Biatiko saindua. ElsbFram 110.
Haizu da, komuniatzen denean Biatiko bezala, erran nahi baita hiltzeko lanjerean. CatJauf 115.
Biatiko Saindua hartu zuenean. Prop 1906, 33.
azpisarrera-1
BIATIKO-EMAILE.
Portador del viático. Biatu-emolleak [sic, seguramente errata por biatiku-] lagunduten deutso gaixoari fedea autortuten. AñMisE 171.