1.
(H),
tuturruta ((det.).H) . (Sust.)."Le point, le bout le plus élevé qui domine un édifice, un rocher, une montagne. Eliza dorrearen, mendiaren tuturruta, [...]. On dit également: haritz baten tuturrutua, le sommet, la branche culminante d'un chêne"H.
v. tuturru.
sense-2
2.(Adj.).Puntiagudo. Yaun Erretora ethorri zen, [...], estola bat ederrarekin, lehenagoko bonet tuturrutuia buruan. ElsbFram 139.
azpisarrera-1
TTUTTURRUTTU(-utu H). (Forma con palat.). Etxola hori inguruan egina da eta gainean badu ttutturruttu bat dorre gain bat iduri duena; barne hartan gordea daukate bethi beren jainkoa. Prop 1880b, 408.