1.Envanecerse, ensoberbecerse. Graziak bere etsaiak berak maiteitu, ezta burupetzen hainitz adiskide izana gatik. SPImit III 54, 6 (Ch eztio buruperik ematen, Mst, Ip handitzen, Echve, Ol arrotzen, Leon urgulutan sartzen).
Adoratzentut konseillu izigarri hek, zeinetaz aurtikhitzen baituzu izialdura espiritu urguilluak baitara burupetzen direnean ikhaitera, egin gogo ditutzunen ezagutzara. "De ceux qui osent s'élever à la conss. de vos desseins"
.SPPOB 67.
sense-2
2.
(Lar, Añ). "Inclinar la cabeza, en señal de reverencia o cortesía"Lar.
Sazerdotea burupetu ta makurturik, adierazoten dau Jesu Kristo auspez etxunik Jesemaniko Hortuan. AñEL1 93 (
EL2 102 makurturik
).
sense-3
3.(Con aux. intrans. bipers.).Antojarse. [Persiako errege bati] burupetu zitzaion trumoiak eta tximistak bota biar zituala Jaungoikoa balitz bezala. AgSerm 282.