ausardiatu .
(Aux. intrans.).
.Atreverse a; envalentonarse.
v. ausartu.
Apaiz-Nagusiak berak ere etzuen onean eraman bear, morroi txar bat Batzarre-lekuan eta ainbesteren aurrean ala ausardiatzea.
Lard 446.
Etzan artara ausarditu.
Aran SIgn 32.
Nola bada predikatzera ausarditzen zera?
Ib. 59.
Gauza bat bakarra iritxi zuan Malentxok: bere lengusu Martiñek, edanez ausarditurik, neskatxari belarrira esatea: [...].
Ag G 231.
Lotsagalduko mutillen bat neskatillen bateri onetariko berbarik (nai ta garbiyenak izan) eitera ausardituko balitz.
Akordagoitia EEs
1914, 86.
Nahiz mojekin izan zuten kausitzez ausarditurik, nahiz [...] goseak akulatuta, denek batera izan zuten oldozmen berdiña madariak eta sagarrak ikusi zituztenean.
Osk Kurl 147.
azpiadiera-1.1
(Aux. trans.).
Animar.
Egun atan ezegoan Peru gizonen biotzak ausardituteko tentun, gogo edo indarrean.
Ag AL 31.