(
Ht VocGr 418,
Dv,
H),
irrizu (
B ap. Izeta BHizt
).
Reidor; risueño, sonriente.
"Celui qui rit toujours"
Ht VocGr.
"Rieur, prêt à rire de tout"
H.
"Dado a la risa"
Izeta BHizt.
Hark behatu zautan aire irhitsu batekin.
Birjin 406.
Gizataldeko guztiak, artega, igikor ta irritsu, zabundu zituzten buru ta besoak.
Ag G 72.
Matel irritsu hoier ematea musu.
Iratz 118.
Ekin zion Maider-ek pozagatik irritsu.
Etxde JJ 262.
Sekulako sanfretean eta ausartzia irritsuan.
Larre ArtzainE 158.
v. tbn. Muj PAm 37. Lab EEguna 65. Mde HaurB 68.
azpiadiera-1.1
(Fig.).
Lur on irritsuak izanak gatik.
Mde Po 87.
Akantu irritsuz naasita.
"Ridenti [...] acantho"
.
Ibiñ Virgil 43.
Cómico.
Atal bateko antzerki irritsua. Alz Bern 47. Bere ateraldi irritsu ta jakiñenak. Muj PAm 5. En DFrec hay 3 ejs. de irritsu.
v. tbn. Lab Y 1933, 194. Etxde JJ 176.