(Lcc(-adu), Chaho),
disgraziatu (SP, sin trad.) . (Part. en función de adj.).Desgraciado. Izan ezidin gauza guztian mutil au desgraziadu. Acto 350.
Andre baten eriotza desgraziatua. CbEg II 188.
Oriek baño desgraziatugorik sortu <sa-> ta jaio eztala. Ib. III 332.
Gorphutzez arras desgraziatua, moldegaitz eta itsusia. Gy 278.