1.
(BN, R ap. A; Hb, Dv, T-L, bür- Casve),
burugoi (R ap. A
; Añ). Orgulloso, altivo."Vano, soberbio"Añ.
"Arrogant"Dv, T-L."Arrogante", "presuntuoso, vanidoso" A."(Front) sourcilleux, orgueilleux"Casve.
v. urgoi. Burgoi guziak eta tzarkeria-egile guziak lasto izanen dire. Dv Mal 4, 1 (Ol anpurutsu, Ker arro). Baña gure arbasoak burgoi egin ziran. Ol Neh 9, 16 (Dv burgoiki haritu, Ker arro). Bereala, andre burgoiak (altiva, arrogante) [...] zutitu zun burua. Etxde AlosT 26. Burgoi, harro izanen naiz beti zuen buru naizelakotz. Mde Pr 137. Burgoi, arrazoinzale, aspergarri. Ib. 182. Euskal Erriaren Ego-aldean bizi zan "Europako erririk burgoiena". Ib. 33. Andra orrek, aginpiderik burgoienaz. Alt LB 52. Maite duen gizon gaztearen aintzinean burgoi eta handius dagolarik [neskatxa]. Lf ELit 75. Eliza-buruzagiak [...] ezin-gaitzetsia izan behar du, ez burgoia, ez hasarrekorra. Bibl Tit 1, 7 (Lç porfidioso, Dv hanpurutsu, Ol, Ker, IBk, IBe (h)arro).
sense-2
2.Orgullo. Zuen burgoi gogorra apurtuko dut; ortzia burni ta lurra altzairu biurtuko ditut. OlLev 26, 19 (Ur gogortasunaren arrokeria, Dv gogortasunaren hanpuruskeria, Ker indar arroa, Bibl indarraren urgulua).
azpisarrera-1
BURGOIRIK.
Con arrogancia. Egun hartan ikharturen ditut burgoirik tenploko athelasean sartzen diren guziak eta beren Jainko Jaunaren etxea zimarkhuz eta gaixtakeriaz bethetzen dutenak. "Arroganter"
.DvSoph 1, 9.