1.
(V, G ap. A
; ZamVoc),
sarta (V ap. A). Vara. Bada zartea da sendatzallerik onena zoro batentzat. AñLoraS 123.
Dakusanean ume batek bere amaren eskuan zigorra edo zartea ta agaz jo gura dabela. AñGGero 228.
Berezian erneko / sarta ziorragaz / atze ta aurre neurtuten / indar guztiagaz. AzcPB 176.
Prendas muy albardadas [los borricos] / sartean lagunak. Ib. 179.
Ezkerreko sorbaldan zarta batetik dingilizka axea artuta. ALatsibi 13.
Zer duala-ta bakaldunaren sarteak iri lepua baltzittu egin?Otx 38.
Astuari sortea ta sortearen ganera, sartea. "Bastonate"
.Ib. 120.
Bere makillatxua edo aginpide-zartea gora jasota, Perkain errizaiña asi zan erdian leku-egiten. ErkiagArran 40.
Adu txarra, siats makurra ete ebilkion, zigor-zarta anker biurriaz bere barne-baratzeko landaratxo pipil-barriak lorrinduten?Ib. 95.
Odol barri berotan / bernak zarta gorri. GandElorri 105.
azpiadiera-1.1
"Látigo, zarta
"Añ.
sense-2
2."(V-ger), hijuela, retoño que brota alejado del tronco, de la raíz"A.
azpisarrera-1
ZARTA-MUTIL.
Mozo de fusta o de látigo. Arako zarta-mutil eta zamalzain-artean neskaxtasuna oianez oian, ibarrez ibar zarabilten neskatx aiei laguntzen. OrRIEV 1929, 7 (traduciendo erróneamente "con sus azotes y palafrenes" (Quijote IX)).