(SP, Urt II 73, Hb, Dv),
ermittau (Hb),
ermitaun (HtVocGr, Lecl, H),
ermitaino (-año Lar, Añ, Hb <-ano>, H),
ermitañu,
ermitain (Foix),
ermetain. Ermitaño, eremita.v. ermita (2), eremita. Tr. Documentado desde principios del s. XVII; la forma ermit(h)ain aparece en textos suletinos y bajo-navarros orientales; en los demás dialectos septentrionales encontramos ermitau (además de ermitaiño en Goyhetche 241); los autores meridionales emplean ermita(i)ño (hermitañu en M. Portal). La h- inicial que aparece en algunos autores, tanto septentrionales como meridionales, podría ser meramente gráfica tbn. en los primeros.
Mendiko hermitañuak. MPortal 68.
Fraide eta hermitau saindu guziak. Harb 359.
Paulo lehen hermitaua. EZEliç ILV.
Ermitau debozionetsu bat. SPPhil 215.
Lehenbiziko ermitauek. HeGudu 38.
Monje ta ermitañoen izenean. CbEg III 267.
Ermithain bat Desertuko Aita zahar baten idireitera joan izan zela. AR 394.
Fraide eta ermitau guziak. Brtc 260.
Nahi nüzü juan ermitain / desertialat hebeti. Xarlem 1454.
Ermitaino santuben barubak. fBIc II 296.
Arratoina hermitau. Gy 24.
Ahanzten hasi ere ermittau denbora. HbEsk 91.
Ermitañoen biziera. ArrGB 47.
Han biziko zela ermitau bezala. JnnSBi 92.
Ermithain baten etxanoan. IpHil 196 (157 ermethain
).
Espainako ermitainaren latia. Const 38.
Ermitaina deitzen genuen. MdePr 295.
Bere burua ermitautzat har-arazi nahiko zuen norbeit. ZerbAzk 45.
v. tbn.
Mih 20. AA III 485. UskLiB 140.