zelai
1 iz./adj. Landa laua edo lau samarra, batez ere belarra duena. Urbiako zelai ederra igarota. Mesopotamiako zelai eta ordoki ederretan. Ez soro eta ez zelai, ez arto eta ez belar. Kaliforniako zelaietan artzain. Zelai gizena, dena pentze, dena arto landa. Zelai eta mendiak. Zelai loratua. Ez baitago arra bete zelai. La Crau deitzen duten zelai legartsu zabalean.
2 adj. Zenbait kiroletan, bereziki belar gainean jokatzen direnetan, joko eremua. Ik. futbol zelai. Aloña Mendik 1-0 galdu zuen Real Unionen zelaian. Zelaira irten eta hiru minutura garaipenaren gola lortu zuen. Atletismoko pistak errugbi zelaia inguratzen du. Antso Handia pastoralaren bi agerraldiak Marius Rodrigo kirol zelaian egingo dira. Toki txikia da, tenis zelai baten tamainakoa. Zelai-erdiko jokalaria. 3 adj. Laua. Bide zelaia. Toki zelai batean. Herria leku zelaian dago. Lur zelaiak onak dira laborantzarako.