okertu, oker/okertu, okertzen
1 da/du ad. Lerro zuzenaren itxura duena oker bihurtu. Makila burua okertu nahi zuen, eskutokia egiteko. Uztai gaia berde den artean, okertu arren, erraz zuzenduko da. Ezkerraldera gorputza okerturik.
2 da/du ad. Norabide zuzenetik, berezko edo ohiko norabidetik aldaratu. Ik. makurtu; ezkeldu. Goldea bezala, bere bidetik okertu gabe. Badirudi iratxo madarikaturen batek okertzen zituela, ezin zuzentzen esan, gure pausoak. Lema pixkaren bat eskuinera edo ezkerrera okertu. Txapela okertu. Ezpainak okertu. 3 da/du ad. Bide zuzenetik aldaratu. Azkenean okertu eta infernura joan zela. Lehen mutil zintzoa zen, baina asko okertu da aspaldian. Orain, gauzak okertu direnean. Zuzenak okertzen, okerrak makurtzen.
4 du ad. Egiatik aldaratu, nahasarazi. Sartzen badugu arraun bat uretan, uste dugu okerra dagoela arrauna: begiek okertzen gaituzte.