iraungi, iraungi, iraungitzen
1 da/du ad. jas. Itzali. Behin ere iraungitzen ez den sua. Infernuko suak berak ez du iraungiko zu erretzen zaituen lohikeriaren garra.
2 da/du ad. jas. Ahitu; bizitasuna edo indarra erabat galdu, hil. Gerla bat iraungi ustean, beste handiago bat piztu zuten. Urak sua bezala, erremusinak iraungitzen du bekatua. Ezin iraungizko egarria. Haserrea iraungitzeko lehen erremedioa. Espainiako leku gehienetan galdu eta iraungi izan zen lehenagoko hizkuntza. Lege santua hedarazteko eta heresiak iraungitzeko. Olioa ahitzen zaion argi bat bezala iraungi da gure aita. Bizia iraungi.
3 da ad. Sendagaiez, ontziraturik saltzen diren janariez eta kidekoez mintzatuz, iraungitze-data igaro. Potoen iraungitze-dataren bila hasi eta datarik ez; halaxe jabetu nintzen aspaldi iraungiak behar zutela zainzuriek.
4 da ad. Agiriez eta kidekoez mintzatuz, indarrean egoteari utzi. Orduantxe ohartu zen gainean eraman ohi zuen agiria iraungia zegoela.