finkatu, finka, finkatzen
1 du ad. Irmo ezarri edo oinarritu. Saulek bere erregetza finkatu zuenean. Harria haiz, esan zion, eta hire gainean finkatuko diat ene Eliza. Ene arima finkatua da eta fermuki zimendatua Kristo baitan. Zeruko gauzetan gogoa finkatzeko. Ene bihotzean finka ezazu bortiztasuna. Har ezazue ongi gogoan eta finka espirituan egia hau. Finkatzen du fedea, bortizten esperantza, sustatzen eta hedatzen karitatea. || Zangoak non finkatzen zituen ikusi ere gabe. Zeren lehenbiziko aurtiki zuen harria finkatu zion kopetan, eta egotzi zuen bentzuturik lurrera.
2 du ad. Iraunkortasunez ezarri; oinarri sendo edo jakinen gainean jarri. Bere egoitza Bilbon finkatzeko. Eztabaida haietatik atera zen frantsesa finkatua eta lege jakin batzuen azpian jarria. Euskara batuaren idazkera finkatzeko. Ekainaren 16an sinatutako Etxebizitza Itunean finkatutako helburuak eta ildo estrategikoak jasotzen ditu planak. Testua ongi finkaturik eta ahal den neurrian argiturik dagoenean, interpretazio oso baten premian izango da. Ohiturak finkatua. Altube jaunak finkatutako legeak.
[Oharra: Euskaltzaindiak, Donostian finkatu dira esapideak eta kidekoek euskara idatzian izan duten erabilera kontuan harturik, esapide horien ordez, Donostian kokatu dira eta kideko esapideak erabiltzea gomendatzen du].