itzali, itzal/itzali, itzaltzen
1 da/du ad. Erretzetik gelditu edo geldiarazi. Ik. iraungi; itzungi; amatatu. Kandela itzali. Ilintiak ere itzaltzen direnean. Maitasun irritsaren azken txingarra aseak itzali arte. 2 da/du ad. Argitzeari utzi edo utzarazi. Argia itzali zuen. Eguna urratzean eta eguna itzaltzean. Seigarren orduan eguzkia itzali zen eta ilunpeak zabaldu ziren lur guztian.
3 da/du ad. Tresna elektriko baten funtzionamendua eten. Irratia itzali du.
4 da/du ad. Zerbaiten bizitasuna edo karra ibitu edo desagertu. Jainkoaren haserrea obra onekin itzaltzeko. Ia itzali da ene begien dirdira. Egarria itzaltzeko.
5 da ad. Hil, zendu. C. Mathieu hazpandarra, bazterrak bere adimen argiaz hain luzaz argitu ondoan, emeki-emeki itzali da.
6 da/du ad. Hotsez mintzatuz, isildu. Haren ahotsa bat-batean itzali zen. Trumoia itzali.
7 da/du ad. Bistatik-edo, desagertu edo desagerrarazi. Hodeietan itzali da ilargia. Begien aitzinetik zaigu ibaia itzali. Sakramentu honek itzaltzen edo aienatzen ditu barrengo kezka guztiak. Hizkuntza bat itzali.