egosi, egos, egosten
1 da/du ad. Dirakien isurkari batean edukiz, zerbait, batez ere jateko gaiak, prestatu. Babak egosi. Uretan egosi. Eltzean egosi. Hogei minutuz egosten eduki. Saiheski babarrunetan egosia. Arkumeki hau jango duzue, ez gordina edo egosia, errea baizik. Otarraina ere berdea da berez, baina egostean gorritzen da. Eltzekoa egosi. Gozoa hark egosiriko lapikoa. Esnetan egosten dauden arto zati lodiak. Azukrea da kanabera mota bati xehatu eta egosi ondoan kentzen zaion gozoa. || (Partizipio burutua izenondo gisa). Arrautza egosiak.
2 du ad. Irakinarazi. Esnea egosi du.
3 da ad. Gorputzeko azalaz mintzatuz, minberatu. Etzanik egonarekin hainbeste minberatua eta maiz egosia duen bizkarra. Ibili eta ibili, oinak egosi zaizkio, eta oinpeetan urbatuak ditu.
4 du ad. Zerbait sutan edo berotan ezarri, tasun jakin bat har dezan. Ik. erre2 1. Karea egosi. Eguzkitan egositako adreiluak. Ikatza txondorrean egosi. Txondorra egosi. 5 du ad. Sumindu, erre. Oroitzen dira nola beren faltaz hain onbehar errendatu diren; eta oroitze honek beren baitan egosten ditu.
6 du ad. Digestioa egin. XVIII. mende hura irentsi eta egosi gabea du oraindik Espainiak.