desegin, desegin, desegiten
1 da/du ad. Zerbait, egina izan aurretik zegoen erara edo itxurara bihurtu. Nongo ofizialeak eraikiko du etxe bat, hark egin ahala norbaitek desegiten badu? Mundu honetako gauzak egin eta desegiten dira, maiz aldatzen dira. Frantziako Iraultza, hainbeste gauza egin eta desegin zituena. Lagun hurkoari edo herriari egindako kalteak desegiten ez dituenak. Familia bat desegin. Ohea desegin.
2 da/du ad. Suntsitu, deuseztatu. Etsaien hiria deseginik. Deabruaren erreinua desegin dezala. Izotza eguzkiaren beroaz urtu eta desegiten den bezala. Haien asmo galgarriak, bada, kea bezala desegin ziren. Etsaien sendotasuna desegiteko. Nahigabe-penaz zatiturik dagoen nire bihotza berriro negarretan desegiten da. Bere izena, hil orduko, desegiten hasia da. Sor daitezkeen eragozpenak desegiteko. Begiak sartuak, begitartea desegina. || (Partizipio burutua izenondo gisa). Hormak Gernika deseginaren airetikako argazkiz blai.