zigor
1 iz. Huts edo hobenen bat egin duenari ezarririko kaltea edo zentzagarria. Ik. gaztigu2; zehapen. Gainean dudan zigorra, zortzi urte, ez da gehiegizkoa. Jainkoaren zigorra. Zigorraren beldurrez. Umeak zigorrak zentzatzen ditu. Geroak erakutsiko dio saria eraman duen ala zigorra. Egin zituzten gaiztakerien zigorrak jasateko. 2 iz. Nekeak eta buruhausteak ematen dituen gauza. Itsumen hura aski zigor dute. Hautatu beharra, horra gizonari eman izan zaion dohaina eta zigorra.
3 iz. zuz. Penala. (Hitz elkartuetan, lehen osagai gisa). Kataluniako alderdi batzuek ere zigor neurriak nahi dituzte.
4 iz. Zigortzeko erabiltzen den makila edo tresna. Ik. azote. Zigor ukaldika. Harroinean zigor-ukaldiz larrutu zuten. Zigorraren zartada entzuten da, gero, zaldien zintzarri hotsa. Anitzetan aita batek bere semea zehatu duenean, zatitzen du zigorra eta egozten sura. Suntsitu zituen bihotz-gogorrak burdinazko zigorrean. Zigorra, zigorra horri! Ez dut uste Etxeberrik inola ere merezi duenik Oihenartek bizkarraren gainean erabiltzen dion zigorra. 5 iz. (Jainkoaren zigorra, legearen zigorra eta kideko esapideetan, Jainkoaren, legearen... zigor edo zentzagarriaren irudi bezala). Ez zaio nonbait iruditzen legeak ongi jarriak daudenik edo, hobeto esan, ez zaio iruditzen legearen zigorra behar bezala dantzatzen denik. Etsaiak Jainkoaren zigorrak dira. Atila, Jaunaren zigor ikaragarri hura. Jainkoaren zigorrak jarraituko dizu, gizonena hausten baduzu ere.
6 iz. Abar mehe, luze eta zuzena. Ik. makila. Moisesen zigorra.