etsai
1 iz. Norbaitentzat edo zerbaitentzat, hura galdu edo hondatu nahi duen pertsona, gorroto diona edo gerra egiten diona; kaltegarritzat jotzen den gauza. Ik. arerio; izterbegi; infernuko etsai. Anton. adiskide. Euskaldunen eta euskararen etsai amorratuak. Laudorioen etsai direnak. Etsaia garaitu, menderatu. Etsaiari erasotzeko. Etsaiari barkatzea. Begira gaitzazu etsaiaren eskuetatik. Katua arratoiaren etsaia da. Zuhaitzak etsai asko ditu. Etsaiak nahiz aldekoak. Etsaiak eta aurkariak bereizi beharra. Ona eta hoberena elkarren etsai dira. Orain arte etsai izan dugun eskola. Horiek ditugu etsairik gaiztoenak. Lagunartea etsai izan dinat oraintsu arte. 2 iz. Deabrua. Etsai gaiztoak hartua da.
3 adj. Norbaitentzat, hura galdu edo hondatu nahi duena, gorroto diona edo gerra egiten diona. Familia etsaietako kideak. Jainko etsaiei.