(SP, Urt, Dv, H),
pastikatu (L, BN ap. A
; Dv, H(ph-)),
fastigatu (H),
fastiatu(Aux. trans. e intrans.). Cansar(se), fatigar(se); aburrir(se), hastiar(se). "Fâcher" SP. "Aegrere" Urt I 301. "Calefacere" Ib. IV 57. "Pastikatu, s'impatienter" Dv. "Dégoûter. [...] Fastigatzen dire gizon hain bihurriak ikhusteaz (He) [...]. Zutaz guziz phastikatua naiz" H. Eztela fastiatzen porfiatu izateas, eskatzeas. BerTrat 41r.
Kantaz baizen minzatu nahi elukeienak fastika bailetzake bertzeak. SPPhil 328.
Iskiribuak ilhunegi edo luzegi izanez fastikatzen eta nekhatzen ohi du izpiritua. ES 189.
Gerla huntan ez duzu behiñere fastikatu behar. HeGudu 103.
Desgustu handiegi bat sentitzen badiozu zure buruari othoitzarentzat; ez segi, hartaz osoki fastikatzerañokoan. Ib. 123s.
Akitzen zen gaizoa eta, gehiago dena, pastikatzen naski. JEBur 61.
Iduri zaite, De Gaulle jenerala pastikatua zela, gauza berak erran eta merran, mintzaldi bera aipa eta maipa. SoEgHerr 17-11-1960 (ap. DRA
).
v. tbn. Lf ELit 150. Fastigatu: Mih 156.