1.
(V ap. A
; Lar)
(Uso pred.). Descarriado, suelto; abandonado, descuidado. "(Al) descuid]ad[o y con cuidado, deslai baña nai" Lar. Cf. LzG: "Deslayo. "...y de allí en deslayo como hasta Agostina..." (Moj. Bernedo, 1545)". Cf. deslei, eslai. Tr. Documentado en autores vizcaínos desde comienzos del s. XIX; en el s. XX se encuentra tbn. en autores de otros dialectos, que le dan a veces un uso adj.
Or emen zabaldurik, non nai deslai dabiltzelako zure zenzunak. AñLoraS 17.
Deslai, uste baga legez eta deskuido moduban. Astar II 112.
Arditxu galdu bat deslai ebilena. ZavFab,
RIEV 1907, 541.
Deslai geratzen direan gauzak. ABAmaE 438.
Deslai itxiten dituezanak [euren semealabak] jaio eta gero. ItzAzald 98.
Zerk arabil, gaizo ori, galdu ta deslai?AArdi 112.
Jakintsun batzuek ulertu dute eskuara zerbait miragarririk zela, eta etzutela behar debet edo deslai utzi. LacombeLEItz 78.
Bizi guzian deslai ta saiestu ibilli. EtxdeJJ 279.
Munduan bakar, zabar ta deslai ez dagola. ErkiagBatB 201.
Deslai joate minean / entzun dut inoiz bidean / adarraren hots zolia. AzurmHitzB 38.
Burrukak ekarren ekarri be deslai, ausia. OnaindSTeresa 39.
Elexa lutuz dago, / erria bere bai [...] / Araba ta Gipuzko, / Naparro ta Bizkai, / lpar-Euskadirekin / itxitean deslai (eskutik utzia, abandonatua). Ayesta 120.
azpiadiera-1.1
(Como adj. pleno).v.
deslaitu. Ekin zion txistu ta oiu ardi deslaiak (extraviados) agertzen ziranentz. Etxde JJ 5. Zezen deslaiaren azterrenik. Ibiñ Virgil 49.
sense-2
2.
(Lar, Añ, H(V, G)) . (Sust.)."Negligencia", "descuido" Lar, Añ. Ebék [Deabruek] inzitátzen gaizkirá; aiék [Aingeru guardakoek] tirátzen onerá ansioso, triste bekála berén jasien deslaias, baña ezin bortxátu. 'Tristes por el extravío de sus encomendados'. LE Bail 223 (trad. de Ir FLV 1977, 495). Urduritasuna, gogoarterik-eza, deslaia eta zurtasunik-eza. Itz Azald 182.
azpisarrera-1
DESLAIAN ( (Lar, H)).
"Descuidadamente", "(al) desgaire" Lar. "Al descuido, sin cuidado, al soslayo" Lar DVC 212. "(V-m), dejando de la mano el aparejo" A EY III 274 y A Apend.