naibako. Disgusto, aflicción, pesar.Cf. NAHIGABEKO (s.v. nahigabe). v. nahigabe. Zelango naibakoak ta damuak, zelango alen uryoleak artuko ez eutsan Ama bigunari biotza?AñEL2 225.
Zeuek ikusi izan dozuezan gaixoak, atsakabaak, naibakoak, laburkeriak, nekeak, eta osterantzeko ikusi bear guztiak. ZavSerm I 42.
Alabatxoa gaixo eukala / etxetik urten bearra, / ori izan zan bere barruko / naibako samin bakarra. BEnbNereA 145.
azpisarrera-1
NAHIGABEKOZ(Estar, etc.) afligido, disgustado, apesadumbrado. Zeure urtien pixu astunak, / neri ematen dit pena, / dakidalakoz zeure biotza / naibakoz jarri dutena. BEnbNereA 82.