ilun
1 adj. Argirik edo argitasunik gabea; argi edo argitasun gutxi duena. Ik. goibel. Anton. argi. Gau iluna. Gela ilun batean. Egun iluna. Baso ilun batetik. Ke izugarrizko hodei ilun bat. Arropa ilunak. Argi ilun bat baizen ez duk hire loria lurrean. 2 iz. Iluntasuna. Ilunak irentsi du. Etxeko beroa eta argia kanpoko hotza eta iluna baino egokiago direlako. Argitik ilunera sartu zelako, ez zuen inor ikusi. Lurralde iluna, heriotzaren ilunez betea. || Eskuak bete lan, eta iluna gainean!
3 adj. Ulertzeko, azaltzeko edo mugatzeko zaila dena. Esaldi iluna. Jatorri iluneko hitza. Gure barrengo zoko ilunak aztertzen.
4 adb. Iluntasunez, nekez ulertzeko eran. Ilun idatzi. Ilun hitz egin.
5 adj. Alaitasunik gabea, tristea, goibela. Ik. itun2. Gogoeta ilunak. Berri ilun tristea. Bakartasun ilun hartan. Herioaren aurpegi iluna. Urte ilun hauetan. Oi, denbora ilunak, denbora negargarriak! Tronpeten soinu iluna. || Bekozko ilun-iluna ipinirik. 6 adb. Triste, goibel. Isilik gaude, gogoa ilun.
7 adj. Koloreez mintzatuz, beltzera jotzen duena, beltzera bere motakoak baino gehiago hurbiltzen dena. Kolore iluna. Alkandora urdin iluna.