iraupen
1 iz. Irautea, egoera berean jarraitzea, egoera jakin bati eustea. Hizkuntza baten iraupenak galdatzen dituen baldintzak. Gatza beharrezkoa da okelaren iraupenerako. Jesu Kristok bere Elizari betiko iraupena agindu zion. Uste osoz eta iraupenez otoitz egiteko. Baina zuk ere eduki ezazu bertutean iraupena, gure gogoan hits ez dakigun amaren oroitzapena.
2 iz. Zerbaitek bere hartan dirauen denbora; gertakari baten hasieratik amaierara igarotzen den denbora-bitartea. Baserrietan egiten ziren artilezko jakak lodiak, sendoak, iraupen handikoak ziren. Janari osasungarria eta iraupen handikoa. Ordubeteko iraupena izango dute eskolek.
3 iz. (Kiroletan, bide luzeko lasterketez edo iraun handia eskatzen duten probez
mintzatuz). Ik. iraupen eski. Urrezko domina eskuratu du iraupeneko lasterketan. Iraupen luzeko, laburreko lasterketa. 4 iz. Ekonomia-jarduerez mintzatuz, ekoizlearen oinarrizko beharrak asetzeko bakarrik ematen duena. Malawiko ekonomia nekazaritzan oinarritzen da; iraupeneko ekonomia dute ardatz. Iraupeneko nekazaritzaren ordez dirua egiteko nekazaritza ezarri zen.