Ukan aditza izan aditzaren Iparraldeko aldaera trantsitiboa da. Ukan behar dugu debozio berezi bat (= Izan behar dugu debozio berezi bat). Arraposturik ez dut ukan (= izan). [EH]
Jakina denez, *edun izendapen teorikoa erabiltzen da indikatiboko adizki laguntzaile jokatu trantsitibo edo iragankorra (dugu, diot...) izendatzeko . Baina hizkuntza errealean, ez da inoiz edun forma erabiltzen, ukan baizik (Iparraldeko hiztunek batez ere, Hegoaldekoen izan aditzaren aldaera trantsitibo gisa). Ukan behar dugu debozio berezi bat / Izan behar dugu debozio berezi bat.
Honako adibideotan ikusten den bezala, hiru gauza izan daiteke izan aditza:
Miren etorri da (esaldi horretan, izan aditza —da— laguntzailea da).
Loiolan izan da (hor, izan aditza aditz nagusi intrantsitibo edo iragangaitza da).
Guk ere izan ditugu kezkak (hor, izan aditza aditz nagusi trantsitibo edo iragankorra da; testuinguru horretan, ukan erabiltzen da Iparraldeko tradizioan: Guk ere ukan ditugu kezkak).
EUSKALTZAINDIA (1993). Euskal Gramatika Laburra: Perpaus Bakuna. Bilbo: Euskaltzaindia (259-260).