I .
(Adj.).
1.
(
G-azp-bet ap. A; Lar H) .
(Usado gralmente. como pred.).
Libre.
"Franco, libre"
Lar.
"Inmune, libre"
Ib.
Probinzia onetan etzuten arabeak izan eskubiderik batere; zeña gelditu izan zan lokabe ta garbiro.
Izt C 277.
Txoriyak lokabe izateko Jaunak egin dituelako.
Etxeg EE
1883b, 553.
Iraun daian libre lokabe beti Españak.
AB AmaE 446.
[Donostiarrak] ez dutela martitzakin gudara joan bearrik izango, lokabe edo libreak diralako.
Etxeg RIEV
1908, 113.
Gorputza lokabe, baina gogoa atsekabez lotua nian.
A Ardi 20.
Bakoitzak, jopuak naiz azkea edo lokabeak, dagiken on guztiaren saria artuko duala.
JBDei 1919, 167.
Zure gogoa bego txit argi! / zaude lokabe, zaude an...
EA EEs
1925, 224.
Egia ezagutuko duzue ta egiak lokabe (libre) egingo zaituzte.
Ir YKBiz 323.
Zein nai duzue lokabe utzi dezadan: Barabba ala Yesus.
Ib. 490.
Utzi Ungria azke ta lokabe.
ZArg 1957, 184.
Burniak kendu, bere burua lokabe ikusi ta arpetik atera da.
Zait Plat 49.
v. tbn. Iraola Ezale 1898, 331.
Aldizkingia bera ere, lokabea ta baldar samarra zenuten.
"Desarticulado"
.
Y
1933, 2.
2.
(Lar→H).
"Despótico"
Lar.
"Déspoto, jaun lokabea
"
Ib.
"Absolu, omnipotent"
H.
Gobiernu lokabea edo despotikoa.
EConst 32.
Eta nagusi lokabeen irudira, burnibideko erosgoiak ientea araututen betiko bekoki illun da arruakaz.
Ag Ioan 109.