(G-bet),
txorabiotu. Marear(se).v. zorabiatu. Betiko bere negarrak, egun artako festa eta iskanbilla andi eta hitzketa luzeak Jenobebari alain easan zioten, non eta burua galduta bezela txorabiatu, eta bere lengo gelara joan bear izan zuen. ArrGB 123.
Bisutsak txorabiatzen ez duan lur-barruko hil-erriaren ixiltasun pixua dario. LasaPoem 96.
Ames-tokiren batera aldatu zeralakoan, txorabiatua uzten zaitu lekuak. NEtxLBB 31.
Aren ustez, besterik inork irakatsi izan balu, ta Sokrateren ikasbide iatorrari ta itz zinei atxiki izan ezpalie, burutik eginda zegokean orrelakoa, asmakeri ta izmizketan txorabiotuta. ZaitPlat 117.
Jendea asi zan auldadearekin lurrera erortzen, zapla!, goseak txorabiatuta. AZink 92.
Amets bideetan barrena ez gaituzte eramango, txorabia ez gaitezen. MEIG I 181.
En DFrec hay sendos ejs. de txorabiatu y txorabiatze.