1.
(-ailleSP, H(-alle)),
irazartzaile (-alle Lar),
iratzarle (Dv),
irazarle,
igatzartzaile,
idatzartzale. Despertador, (el) que despierta (sentidos prop. y fig.). Debozinoa berretzen eta iratzartzen baiterauku, halatan iratzarzaille, orhoitzaille eta egiazko Sainduen representatzaille bezala ohoratzen eta adoratzen ditugu imajinak. Mat 105.
Ezpaitugu orai, lehen bezala, iratzartzaillerik eta geure eginbidearen eragillerik. Ax 30 (V 17).
Era urrikalgarri onetan arkitzen den animaren iratzartzallea. MbOtGai(ed. 1905) III 307.
Bialtzen dióte Jangoikoak idatzartzále on bát. LEOng 62r.
Tentaziñoak ez bakarrik dira pruebak, baita irazarle, akullu ta zia batzuk gu biztuteko. AñMisE 100.
Ganbaran, argi zeinu igatzartzaile batek eman zioen bere jakitatearen erakusteko errextasuna. Prop 1897, 19.
Ala ametsaren iratzartzaile den Ifarralderantz. MdeHaurB 74.