1.
(H),
ifinle (Lar). (El) que pone, coloca."Amojonador [...] mugen paratzallea, ifinlea
", "adornador, [...] galant ifinlea" Lar. Ezkutape onetan / da gure zainle, / jar leku garaijetan / erregen ipinle. FrantzesB II 28.
Ermentaria eta / perra-ifinlea. IztPo 138.
sense-2
2.
(Izt C voc., H). Fundador, creador, que instituye. Bere [Elexiaren] ipinle edo fundadore. Astar I 101.
Jaungoikua bera dala Abe Marijaren ipinle edo autore. Astar II 271.
Zebuko Uriaren ipinlea. IztC 501.
Uri artako bakiregi Santo Tomas Billanuebakoaren ifinlea. Ib. 460.
sense-3
3.
(Izt C voc.). Autor. Masdeu jakintsuak, beste ipinle askoren eretxiari jarraitzen diola. IztC 73.