1.
(Lar; <ch-> Hb y H),
xakerre (G-to),
sakerre (G-to)
Ref.:
A(sakerre, xakerre)
. "Emberrinchado"Lar.
"Paparrabias"Ib."Vinagroso, de mala condición"Ib."Persona de espíritu de contradicción"A.
"Persona que se enoja fácilmente"Ib. Persona txakerre, estu, aserrekorrak guziak tentatzen ditu, aserratzen ditu. Gco II 53.
Eladeko zenbait gizakume birtxin, sakerre ta itz-ontziek giza-adimenaren osasuna ta osotasuna lorrin zezaketean. ZaitPlat 42.
azpiadiera-1.1
txaker. Aserretasuna sortzen da bakoitzaren humore txaker gaiztotik. Gco II 49.
azpiadiera-1.2
"
Xakerre (G-to), ganado que no se deja ordeñar"A.