1.
(-ellaLar, Añ, Chaho ap. Lh., H(V, G), khereillaLh),
kerela,
kereilu (kherellüFoix ap. Lh.). Querella. Baldin zenbeitek berzeren kontra khereillarik badu. LçCol 3, 13 (He errenkura, TB eskatima, Dv, Bibl arrangura, Ol akarbide, Ker asarre, IBe inork inoren aurka zerbait balu).
Gura dot relajadu kerellea. Lazarraga A17, 1185v.
Gaizki egina da, eta ala-ala bere etsera jin da kerellaz beterik.MRos 14.1r.
Haren kerela hartzen du Iinkoak, eta nork ere gaixki tratatzen baititu paubriak, haien kontre mendekatzen da furioski. TtArima 124.
Apartau auzi ta kerelletarik. Oe 109.
Ilten bada juan zan nire kerellia. MgPAb 81.
Auzi edo kerelliari jarraitu nai badeutsazu. Astar II 29.
Utzirik bere kereillak, / bakhea elkarrekin haiñ ontsa egiñ zuten. Gy 222.
v. tbn. fB Ic I app. 20.