(
Lar).
Desfigurar.
Cf. LexBi: "Desechurao, que ha perdido la forma o hechura primitiva; estropeado, chafado". v. itxuratxartu.
[Erregia] abiatü zen gaiaz haiñ desitxuratürik, bi aitoren seme lagün, inakina noblezia handitik zela.
Egiat 171.
Arimak utziko du nere gorphutza desitxuratua, itsusi, hori, ilhun, hormatua.
Dv LEd 183 (Cb Eg II 101 etxura gabe).
Ez dutela inork idatzia edertu eta argitu, itxuragaiztotu eta are, sarriegi, desitxuratu edo itxuragabetu baizik.
MEIG IV 76.
azpiadiera-1.1
(Part. en función de adj.).
Emakume desitxuratu eta mutilltxo zoragarri hura ikusi zituztenean, izututa arriturik geratu ziran.
Arr GB 111.